อนันต์ชัย จันทรัตน์ จากชีวิตดิ่งลงเหวไปสู่ ช่างภาพแอ็คชั่นหมายเลขหนึ่งเมืองไทย อนันต์ชัย จันทรัตน์ หรือพี่อ๋อของน้องๆ ผู้เป็น ช่างภาพแอ็คชั่นหมายเลขหนึ่งเมืองไทย จากชีวิตเด็กคนนึงที่ตกต่ำแทบดิ่งลงเหวพ่อแม่ก็ไม่รู้อยู่ไหน ชีวิตไม่น่าผ่านพ้นมาได้น่าจะกลายเป็นคนเลวไปแล้ว แต่ระหว่างความดีกับความไม่ดีที่มันอยู่ใกล้กันมากๆ มันอยู่ที่เราจะเลือกจะคิดออกรึเปล่า แต่วันนั้นคนๆนี้คิดอยู่อย่างเดียว ผมจะเอาดีให้ได้…!!! ตอนเด็กพ่อกับแม่ทะเลาะกันแล้วจึงนำพี่อ๋อมาฝากให้ลุงเลี้ยงแล้วพ่อก็ไป ด้วยความเด็กก็ยังไม่รู้เรื่องอะไรรู้แต่ว่า พอตื่นขึ้นมา “อ้าวพ่อแม่ไปไหน แล้วนี่เป็นใคร …ชีวิตเราได้เปลี่ยนไปแล้ว?” ด้วยความโชคดีที่ลุงกับป้ายังเห็นความสำคัญด้านการศึกษาพี่อ๋อจึงยังได้เรียน ตั้งแต่ป.1พี่อ๋อต้องทำทุกอย่างก่อนไปโรงเรียนต้องวิ่งไปซื้อกับข้าว กวาดบ้านถูบ้าน หุงข้าว เปิดประตูหน้าต่าง ทำเรื่อยมาจนถึง ม.ศ.5 ตอนประถมพี่อ๋อ อนันต์ชัย จันทรัตน์ ต้องอาศัยกินข้าววัด พอพระตีระฆังก็ได้แต่นั่งมองนาฬิกาเพราะพระจะฉันเพลกันตอน 11โมง ถ้ารอจนพักตามเวลาพักเที่ยงโรงเรียนคงไม่ทัน พี่อ๋อเลยต้องขออนุญาตครูพักก่อนเพื่อไปกินข้าว คุณครูก็เห็นใจให้ออกไปก่อนแต่ก็ย้ำให้ให้กลับมาจดการบ้านให้เรียบร้อยด้วย แรกๆก็ไปไม่ทันจนตอนหลังรู้ว่าหลัง 11โมง 15นาทีก็ต้องรีบออกเลยเพื่อไปทันกินกับเหล่าเด็กวัดอาชีพ และก็ไม่ลืมจะกลับมาตามงานกับเพื่อนตามที่ครูได้ขอไว้เสมอมา พอมัธยมด้วยความยากจนและพ่อแม่ไม่มีทำให้พี่อ๋อเป็นคนเก็บตัวไม่ค่อยมีเพื่อน ตอนเช้าป้าจะทำขนมให้ไปขายที่โรงเรียน ขายได้ 35บาท ก็จะเอา 30บาทใส่กระเป๋ากางเกงแล้วใช้หนังยางรัดไว้ให้แน่นห้ามหายเพราะต้องเอาไปให้ป้า ส่วนอีก 5บาทที่เป็นกำไรจะได้เอาไว้กินเป็นค่าขนม เข้าโรงเรียนตอนเช้าก็จะสายทุกวันเพราะต้องวิ่งขายขนมก่อน เพราะถ้าไม่ขายตอนนี้ตอนกลางวันก็จะไม่มีข้าวกิน สายทุกวันจนครูสงสัยเรียกมาถาม “อนันต์ชัย เธอทำไมเธอเข้าสายตลอดเลย?”…